Ethics code: 6124/7/ص. 19.9.1402
1- گروه مدیریت، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، r.hosseini59@pnu.ac.ir
2- دانشکده مدیریت بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ساوه، ساوه، ایران
چکیده: (97 مشاهده)
زمینه و هدف: مؤسسه سلامت و ایمنی انگلستان معتقد است عوامل ایجادکننده استرس شغلی را میتوان در قالب مجموعهای از استاندارهای مدیریتی مانند حیطههای تقاضا، تغییرات، حمایت مسئولین، حمایت همکاران، ارتباط، کنترل و نقش مورد بررسی قرار داد. پژوهش حاضر با هدف بررسی حیطههای هفتگانه ایجادکننده استرس شغلی و ارتباط آن با عملکرد شغلی کارکنان معاونت بهداشتی علوم پزشکی ساوه در دوران کووید-19 انجام شد.
روش پزوهش: این پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی و مقطعی میباشد. در پژوهش حاضر از روش سرشماری استفاده شد. تعداد نمونههای پژوهش 316 نفر میباشد از کارکنان معاونت بهداشتی علوم پزشکی ساوه در سال 1401 انتخاب شدند. جهت بررسی مدیریت استرس شغلی و عملکرد کارکنان به ترتیب از پرسشنامههای استاندارد سنجش استرس شغلی (HSE) و سنجش عملکرد پاترسون (Patreson) استفاده شد. تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS26 انجام گردید.
یافتهها: یافتههای این مطالعه نشان داد با افزایش نمره کل استرس شغلی و نیز حیطههای نقش، تقاضا و تغییرات، نمره کل عملکرد شغلی کارکنان بهصورت معنیداری افزایش یافت. (0/001>P) درحالی که این ارتباط برای متغیرهای حیطه ارتباط (0/06=P)، حمایت مسئولین (0/82=P)، حمایت همکاران (0/28 =P) و کنترل (0/18=P) معنیدار نبود. پس از تعدیل اثر مخدوشکنندگی حیطههای هفتگانه بر عملکرد شغلی، متغیر نقش بطور معنیداری بیشترین میزان تأثیر بر تغییرات نمره عملکرد کارکنان را داشت (001/0>P).
نتیجهگیری: میزان امتیاز حیطه تقاضا احتمالا بیانگر این است که فشار کاری بالا و افزایش ساعات کاری تأثیر زیادی بر ایجاد استرس کارکنان داشته است. بنابراین پیشنهاد میشود تناسب حجم کاری و برنامه زمانی با ظرفیت و شرایط کار و توانایی کارکنان از طریق بازبینی مجدد در برنامهریزیهای سازمانی برقرار گردد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی صنعتی-سازمانی دریافت: 1404/7/18 | پذیرش: 1404/10/3 | انتشار الکترونیک: 1404/10/3