بهزاد کرمی متین، آذر مهرابی متین، منصور ضیائی، زینب نظری، حامد یارمحمدی، فرامرز قره گوزلو،
دوره ۱، شماره ۲ - ( فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران ۱۳۹۲ )
چکیده
زمینه و هدف: کارگران معادن سنگ و صنایع سنگبری، وظایفی از جمله حمل و جابجایی بارهای سنگین را به صورت مکرر و طولانی مدت انجام می‌دهند و در معرض ریسک بالایی از اختلالات ترومای تجمعی می‌باشند. هدف مطالعه حاضر تعیین میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی و ریسک پوسچرهای کاری در بین کارگران سنگبری‌ها و معادن سنگ می‌باشد.
مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی در سال ۱۳۹۲ بر روی ۶۳ نفر از کارگران سنگبری و ۴۶ نفر از کارگران معادن سنگ کرمانشاه انجام پذیرفت. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه استاندارد نوردیک، چارت نقشه بدن و روش ارزیابی ریسک REBA جمع‌آوری گردید. آزمونهای Independent t-test و Mann-Whitney برای مقایسه‌ها و آزمونهای Pearson و Spearman برای سنجش همبستگی به کار برده شد. سطح معناداری آزمون‌ها ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: بیشترین میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در هر دو گروه کارگران سنگبری‌ها و معادن سنگ مربوط به ناحیه کمر و به ترتیب ۵۴% و ۳۹% بود. امتیاز نهایی REBA در کارگران سنگبری‌ها و معادن سنگ به ترتیب برابر ۴۵/۱±۰۶/۹ و ۱۸/۱±۶/۴ بود. در کارگران سنگبری‌ها بین سن، سابقه کار و BMI با اختلالات اسکلتی-عضلانی و در کارگران معادن بین سن، سابقه کار با این اختلالات ارتباط معناداری یافت شد (۰۵/۰P<).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که سطح ریسک REBA و شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در اندام‌های بدن کارگران سنگبری‌ها در نواحی شانه، مچ دست، دست، کمر، ران، زانو، ساق و مچ پا بیشتر از کارگران معادن سنگ بود.
منصور ضیائی، حامد یارمحمدی، بهزاد کرمی متین، سودابه یارمحمدی، زینب نظری، فرامرز قره گوزلو،
دوره ۲، شماره ۲ - ( فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران ۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: فرسودگی شغلی پرستاران می‌تواند منجر به افزایش غیبت، کاهش انرژی و افت کیفیت ارائه خدمات توسط آن‌ها گردد. هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان شیوع فرسوگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران یکی از بیمارستان‌های شهر کرمانشاه در سال ۱۳۹۲ بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی ۱۸۹ پرستار شاغل به روش تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از دو پرسشنامه دموگرافیک و Maslach Burnout Inventory (MBI) جمع‌آوری گردید. داده‌ها با استفاده از آزمونهای آماری همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنالیز واریانس در سطح معناداری کمتر یا مساوی ۰۵/۰ تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین نمره فرسودگی شغلی ۸۹/۶۱ بود. ۲/۳۹% پرستاران خستگی هیجانی زیاد، ۶/۳۷% مسخ شخصیت زیاد و ۵/۷۳% کفایت شخصی کم را گزارش کردند. بین خستگی هیجانی با وضعیت استخدامی (۰۱۵/۰P=) و سطح تحصیلات (۰۴۱/۰P=)، بین مسخ شخصیت با وضعیت استخدامی (۰۲۲/۰P=) و شیفت کاری (۰۲۳/۰P=) و همچنین بین احساس کفایت شخصی با سن (۰۱۰/۰P=)، سابقه کار (۰۰۲/۰P=) و شیفت کاری (۰۴۵/۰P=) ارتباط معنادار مشاهده گردید.
نتیجه‌گیری: میزان فرسودگی شغلی در پرستاران در حد متوسط رو به بالا قرار داشت. از دلایل آن می‌توان به بار کاری بالا، محیط کاری ناامن و خسته‌کننده و استرس زیاد اشاره نمود. با مدیریت صحیح منابع انسانی از قبیل تعیین وظایف و خط‌مشی‌ها متناسب با توان پرستاران، رویکردهای جدید جهت تشویق و ایجاد انگیزه و برگزاری کارگاه کنترل استرس، می‌توان تعهد، احساس مثبت نسبت به کار و احساس کفایت شخصی را در افراد تقویت کرد.
