مجله ارگونومی

---

زمینه و هدف: کارگران معادن سنگ و صنایع سنگبری‌، وظایفی از جمله حمل و جابجایی بارهای سنگین را به صورت مکرر و طولانی مدت انجام می‌دهند و در معرض ریسک بالایی از اختلالات ترومای تجمعی می‌باشند. هدف مطالعه حاضر تعیین‌ میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی و ریسک پوسچرهای کاری در بین کارگران سنگبری‌ها و معادن سنگ می‌باشد. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی در سال ۱۳۹۲ بر روی ۶۳ نفر از کارگران سنگبری و ۴۶ نفر از کارگران معادن سنگ کرمانشاه انجام پذیرفت. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه استاندارد نوردیک، چارت نقشه بدن و روش ارزیابی ریسک REBA جمع‌آوری گردید. آزمون‌‌های Independent t-test و Mann-Whitney برای مقایسه‌ها و آزمون‌های Pearson و Spearman برای سنجش همبستگی به کار برده شد. سطح معنا‌داری آزمون‌ها ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. یافته‌ها: بیشترین میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در هر دو گروه کارگران سنگبری‌ها و معادن سنگ مربوط به ناحیه کمر و به ترتیب ۵۴% و ۳۹% بود. امتیاز نهایی REBA در کارگران سنگبری‌ها و معادن سنگ به ترتیب برابر ۴۵/۱±۰۶/۹ و ۱۸/۱±۶/۴ بود. در کارگران سنگبری‌ها بین سن، سابقه کار و BMI با اختلالات اسکلتی-عضلانی و در کارگران معادن بین سن، سابقه کار با این اختلالات ارتباط معناداری یافت شد (۰۵/۰P<). نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که سطح ریسک REBA و شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در اندام‌های بدن کارگران سنگبری‌ها در نواحی شانه، مچ دست، دست، کمر، ران، زانو، ساق و مچ پا بیشتر از کارگران معادن سنگ بود.