مجله ارگونومی

مقدمه: موفقیت تحصیلی از جمله اهداف اساسی برنامه های آموزشی و از جملمهم‌ترین نگرانی­ های مسؤولین آموزش و خانواده­ ها می­باشد. تأکید بر کلاس­ های غیر تربیت‌بدنی از سوی مدیران، جهت کسب نمرات بیشتر، منجر به عدم اهمیت واحد تربیت‌بدنی و یا حذف این واحد در مواردی چون کمبود بودجه می­گردد. بیان می­شود فعالیت بدنی، با تأثیر بر ساختار مغز، باعث بهبود عملکرد حافظه و در نهایت موفقیت تحصیلی می­گردد. لذا هدف از این مقاله مروری، بررسی شواهد درباره رابطه بین آمادگی هوازی و موفقیت تحصیلی می­باشد.

مواد و روش ­ها: دسترسی به مقالات با استفاده از بانک‌های اطلاعاتی و موتورهای جستجو مانند ,Google Scholar PubMed و Elsevier و کلیدواژه‌های موفقیت تحصیلی، آمادگی هوازی و حافظه صورت گرفت. بازه زمانی مقالات مورد استفاده، از سال ۱۹۹۸ تا سال ۲۰۱۴ میلادی بود. 

یافته‌ها: عملکرد هیپوکامپ به ­عنوان عاملی مهم در تثبیت اطلاعات حافظه کوتاه­ مدت و بلندمدت، به­ شدت تحت تأثیر نوروترانسمیترها و هورمون­ ها می­ باشد. فعالیت ورزشی با شدتی بالاتر از حد متوسط، تأثیر قدرتمندی بر ترشح و تعدیل هورمون ­ها و نوروترانسمیترها دارد؛ بنابراین به ­طور غیرمستقیم موجب بهبود عملکرد حافظه می­گردد. مطالعات نشان دادند فعالیت ورزشی از طریق افزایش ظرفیت هوازی، تأثیر مثبت بر نمرات دروس مختلف به­ خصوص درس ریاضی داشت.

نتیجه­گیری: آمادگی هوازی به دنبال فعالیت­ های منظم بدنی، نه تنها موجب سلامتی و کاهش عوامل خطرزا و بیماری­ ها می­شود، بلکه با تأثیر بر ساختار مغز، باعث بهبود عملکرد حافظه و در­نهایت موفقیت تحصیلی می­گردد؛ لذا می­ بایست واحد تربیت‌بدنی در مدارس، بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

زمینه و هدف: یکی از مهم‌ترین علل حوادث صنعتی، که ۹۰‌ درصد آن مرتبط با عامل انسانی است، نپذیرفتن خطاها به دلیل نگرانی از سرزنش و پنهان کردن آنهاست. در این پژوهش ارتباط بین دو متغیر تعیین و سپس پیش‌بینی فرهنگ ایمنی بر اساس ابعاد فرهنگ خطا‌پذیری در کارکنان یک واحد صنعتی در شهر تهران بررسی شد.
روش کار: این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی به صورت مقطعی انجام شد. از جامعه آماری ۳۲۰ نفری نمونه‌ای ۱۸۱ نفری متشکل از کارکنان عملیاتی و ستادی به شیوه در‌دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌های اطلاعات فردی و شغلی، فرهنگ خطاپذیری و فرهنگ ایمنی بود. برای تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند‌متغیره با نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۲ استفاده شد.
یافته‌ها: ارتباط بین ابعاد مختلف فرهنگ ایمنی و خطاپذیری ۰/۸۴ (۰/۰۰۱>P) و توان پیش‌بینی فرهنگ ایمنی بر اساس ابعاد مختلف فرهنگ خطاپذیری ۰/۷۰(۰/۰۵>P) است. بین ابعاد مختلف فرهنگ ایمنی، سطح تبادل اطلاعات، آموزش و تعهد مدیریت به‌ترتیب بیشترین ارتباط را با میانگین فرهنگ خطاپذیری دارند. همچنین سطح تبادل اطلاعات بیشترین و اولویت به ایمنی کمترین ارتباط را با فرهنگ خطاپذیری نشان داد. بنابراین تبادل اطلاعات می‌تواند به بهبود مستمر فرهنگ خطاپذیری منجر شود. 
نتیجه‌گیری: به روش ارزیابی فرهنگ خطاپذیری می‌توان فرهنگ ایمنی کارکنان سازمان را با سطح اطمینان بالایی پیش‌بینی کرد که رابطه مستقیم فرهنگ خطاپذیری و فرهنگ ایمنی را نشان می‌دهد. افزایش فرهنگ خطاپذیری به‌طور مستقیم باعث می‌شود فرهنگ ایمنی رشد کند.