دوره 11، شماره 1 - ( فصل‌نامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران - در دست چاپ 1402 )                   جلد 11 شماره 1 صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

بررسی نقش میانجی فرسودگی شغلی در رابطه بین اضطراب کرونا و استرس شغلی کارکنان شرکت مهندسی و ساختمان صنایع نفت
محمدرضا امیدی* 1، هادی مفتاحی2 ، نبی امیدی2
1- استادیار ، گروه مهندسی صنایع، دانشکده فنی مهندسی ، دانشگاه هرمزگان ، بندرعباس ، ایران ، MROMIDI_91@YAHOO.COM
2- استادیار، گروه مدیریت، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده:   (297 مشاهده)
زمینه و هدف: کارکنان در صنایع نفت و گاز با اضطراب‌های مختلفی مواجه می‌شوند، پیدایش بیماری کرونا  و گسترش سریع آن ممکن است بر میزان اضطراب  این افراد بیفزاید. هدف از این تحقیق بررسی  نقش میانجی فرسودگی شغلی در رابطه بین اضطراب کرونا و استرس شغلی است.
روش ­کار: تحقیق حاضر یک تحقیق توصیفی پیمایشی است، که در سال 1400صورت پذیرفته است. جامعه آماری این تحقیق کلیه کارکنان عملیاتی شرکت مهندسی و ساختمان  صنایع نفت است؛ که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه برابر   با 310 نفر  به دست آمد؛ ابزار اصلی گردآوری اطلاعات شامل پرسش‌نامه مقیاس اضطراب  کرونا، پرسش‌نامه فرسودگی  شغلی  و پرسش‌نامه استرس شغلی است. در این تحقیق برای  تجزیه و تحلیل و آزمون فرضیه‌های  تحقیق از تحلیل مسیر  در نرم افزار SMART PLS استفاده شد.
یافته‌ها اضطراب کرونا بر  فرسودگی  شغلی  با ضرایب (T=11.22 = 0.42 ,  R2  )و استرس شغلی با ضرایب  (T=9.24 = 0.48 ,  R2  ) تاثیر معناداری  دارد .  همچنین تاثیر فرسودگی شغلی  بر استرس شغلی  با ضرایب  (T=9.24 = 0.38 ,  R2  )  معنادار است.  ضریب اثر VAF برای  تاثیر اضطراب کرونا بر  استرس شغلی با نقش میانجی فرسودگی شغلی برابر با 0.51 و ضریب معناداری آن  7.52 است. بنابراین نقش میانجی فرسودگی شغلی بین دو متغیر اضطراب کرونا و استرس شغلی تأیید شد.
نتیجه‌گیری:اضطراب کرونا به صورت مسقیم و غیرمستقیم باعث اثرات منفی بر کارکنان است و باید برای عملکرد بهتر کارکنان سطح اضطراب کرونا در صنایع مختلف کاهش یابد.
 
واژه‌های کلیدی: اضطراب کرونا، فرسودگی شغلی، استرس شغل
     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: روان‌‎شناسی صنعتی-سازمانی
دریافت: 1402/4/10 | پذیرش: 1402/3/10 | انتشار الکترونیک: 1402/3/10
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.