سید ابولفضل ذاکریان، غلام حیدر تیموری، ایمان احمدنژاد، مرضیه عباسی نیا، عبدالرسول رحمانی، مهدی اصغری،
دوره ۱، شماره ۳ - ( ۱۲-۱۳۹۲ )
مقدمه: هدف از مطالعه حاضر بررسی ابعاد کیفیت زندگی کاری و
ارتباط آن با سطح رضایت شغلی کارکنان شاغل در یک صنعت خودروسازی بود.
مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی ۱۵۰ نفر از کارگران
شاغل در یکی از صنایع خودروسازی شهر تهران به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار
جمع آوری اطلاعات ۳ پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی بودند.
برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمونهای آنالیز واریانس، تی، همبستگی
و آنالیز رگرسیون استفاده شد.
یافتهها: تقریباً ۶% افراد بار کاری خود را کاملا سبک، ۱۱,۳% افراد بار کاری خود را متوسط،۶۰.۷% افراد سنگین و ۲۲% بسیار سنگین عنوان نمودند.
متوسط رضایت شغلی افراد ۱۳.۴۵± ۵۵.۹۴بود. ۱۵.۳%(۲۳) افراد دارای رضایت شغلی پایین،۶۸.۷%(۱۰۳) دارای رضایت شغلی متوسط و ۱۶%(۲۴) دارای رضایت شغلی
بالا بودند. بین کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی رابطه معنادار و مثبتی وجود داشت (p=۰,۰۰۱). همچنین وضعیت سلامت عمومی
بر عامل رضایت شغلی بیشترین تأثیر را دارا بود.
نتیجهگیری:
بهطور کلی میان کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی رابطه معنادار و مثبتی وجود داشت، بهگونهای
که کیفیت زندگی کاری بالاتر، رضایت شغلی بیشتری را برای کارکنان به همراه داشت. همچنین
نتایج مطالعه حاضر به نقش و تأثیر مدیریت و سرپرستان برای انجام مداخلات مؤثر به منظور
بهبود کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی تأکید دارد. بنابراین انجام مطالعات بیشتر برای
شناسایی دیگر عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی پیشنهاد میگردد.
Normal
۰
false
false
false
EN-US
X-NONE
AR-SA