مقدمه: قالیبافان به علت کار طولانی در محیطهایی با روشنایی
نامطلوب در معرض ابتلا به برخی بیماریهای چشمی هستند. بهبود شرایط ایمنی و بهداشت
محیط کار، خصوصاً تأمین روشنایی مطلوب در کارگاههای قالیبافی به‌عنوان یک عامل
محیطی، نقش مهمی در سلامت قالیبافان خواهد داشت.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی، تحلیلی به روش مقطعی میباشد که در کارگاههای قالیبافی روستایی شهرستان تکاب انجام شد. ۸۶ کارگاه قالیبافی به روش نمونه‌گیری خوشهای انتخاب
شدند. که ۲۲۲ نفر شاغل در این کارگاهها مشغول بکار بودند. شدت روشنایی عمومی و
موضعی کارگاههای قالیبافی با دستگاه نورسنج مدل LX-۱۳ اندازه‌گیری و از طریق E چارت بینایی‌سنجی وضعیت بینایی شاغلین بررسی شد و در نهایت تمامی دادهها جهت تجزیه‌وتحلیل
وارد نرم‌افزار ۱۶- SPSS گردید.
یافته ها: ۴۸/۶% از قالیبافان ضعف بینایی داشتند. حداقل
مساحت کارگاههای مورد بررسی ۹ و حداکثر آن ۵۶ متر مربع، پوشش داخل سطوح کارگاهها
غالباً به رنگ روشن، شدت روشنایی عمومی (۸۲/۴%) و شدت روشنایی موضعی اکثر کارگاهها
(۹۱/۹%)، کمتر از حد استاندارد بود. همچنین همه کارگاهها مورد
بررسی پنجره داشتند.
نتیجه گیری: نتایج این
مطالعه نشان داد که در اکثر کارگاههای مورد بررسی شدت روشنایی از نظر کمی و کیفی
نامطلوب و غیراستاندارد میباشد. همچنین توزیع نور نیز در این کارگاهها غیر
یکنواخت بود. با کاهش شدت روشنایی ضعف بینایی بطور معنی‌داری افزایش یافته است.
بنابراین به منظور کاهش آسیبهای چشمی در میان قالیبافان در طول سابقه کاری،
بایستی سیستم روشنایی مصنوعی در کارگاههای قالیبافی بطور اصولی طراحی شود.
