رشید حیدری مقدم، محمد بابامیری، مجید معتمدزاده، مریم فرهادیان، کمال ابراهیمی،
دوره ۵، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۶ )
زمینه و هدف: ایستگاه کاری تأثیر عمده بر اختلالات اسکلتی ـ عضلانی دارد، و به همین دلیل توجه به ایستگاه کاری کارکنان ضروری است. این بررسی با هدف مشخص کردن تأثیر ایستگاه کاری بر دردهای اسکلتی ـعضلانی در کارکنان اداری انجام شده است.
روش کار: ۳۰نفر کارمند اداری در این بررسی توصیفی ـ تحلیلی شرکت کردند. دادهها با استفاده از پرسشنامۀ اختلالات اسکلتی ـعضلانی نوردیک در مداخلۀ طراحی ارگونومیک سه ایستگاه کاری (نشسته، ایستاده و نشسته ـایستاده) قبل و بعد از مداخله جمعآوری و برای تحلیل دادهها از آزمون t و رگرسیون چندگانه استفاده شد.
یافتهها: میانگین (انحراف معیار) سن و سابقۀ کار ۳۰ کارمند شرکتکننده بهترتیب ۳/۴۴(۵) و ۲۰(۵) سال بود. بین نوع ایستگاه کاری قبل و بعد از مداخله، با ابراز ناراحتیهای اسکلتی ـ عضلانی، ارتباط معنیدار (۰/۰۲P=) و همچنین بین متغیرهای اختلالات اسکلتی ـ عضلانی در شانه، گردن، کمر و دست/مچ دست با ایستگاههای کاری ارتباط معنیدار وجود داشت. ارتباط بین سن، سابقۀ کار و شاخص BMI با اختلالات اسکلتی ـ عضلانی هم معنیدار بود.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج این بررسی، بهترین ایستگاه کاری موقعیت نشسته ـ ایستاده است. بنابراین، با تغییر نوع ایستگاههای کاری، ناراحتیهای اسکلتی ـ عضلانی کارمندان بهطور مطلوب کاهش مییابد.