مجله ارگونومی

مقدمه: فعالیت ورزشی به‌عنوان یک مداخله بالقوه برای بهبود ترکیب بدن زنان مبتلا به سرطان پستان شناخته شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر برخی شاخص­های پیکر سنجی و آمادگی قلبی ـ تنفسی زنان میان‌سال مبتلا به سرطان پستان بود.

مواد و روش­ها: تعداد ۱۵ زن مبتلا به سرطان پستان با دامنه سنی ۴۰ تا ۶۰ سال به‌صورت نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به‌عنوان گروه تجربی در نظر گرفته شدند. برنامه تمرین هوازی به مدت هشت هفته با تواتر سه جلسه در هفته به مدت ۴۰ تا ۶۰ دقیقه و با شدت ۳۰ تا ۶۰ درصد ضربان قلب ذخیره انجام شد. وزن، نمایه توده بدن، دور کمر، دور باسن، نسبت دور کمر به باسن، نسبت دور کمر به قد ایستاده، درصد چربی بدن و حداکثر اکسیژن مصرفی قبل و بعد از هشت هفته اندازه­گیری شد. داده­ها با استفاده از تی همبسته در سطح معنی­داری ۰۵/۰>P آزمایش شدند.

یافته­ها: وزن (۰۰۱/۰=P)، نمایه توده بدن (۰۰۱/۰=P)، دور کمر (۰۰۶/۰=P)، دور باسن (۰۰۱/۰=P)، نسبت دور کمر به قد ایستاده (۰۰۶/۰=P) و درصد چربی بدن (۰۰۱/۰=P) بعد از هشت هفته به‌طور معنی­داری کاهش یافت؛ اما تغییرات نسبت دور کمر به باسن معنی­دار نبود (۲۳۵/۰=P). میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی نیز بعد از هشت هفته به‌طور معنی­داری افزایش یافت (۰۰۸/۰=P).

نتیجه­گیری: نتایج نشان داد هشت هفته تمرین هوازی بر برخی شاخص­های پیکر سنجی و آمادگی قلبی ـ تنفسی تأثیر معنی­داری دارد و منجر به بهبود آن‌ها می­شود.