پیام خود را بنویسید

جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای حداکثر اکسیژن مصرفی

پژمان معتمدی، حسین نیکرو، کیوان حجازی،
دوره ۵، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۹۶ )
چکیده

مقدمه: لپتین، از ژن چاقی تولید شده، نقش کلیدی در تنظیم وزن دارد و به عنوان هورمون ضد چاقی بیان میشود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی منتخب بر سطوح لپتین سرم، شاخصهای آنتروپومتریک و حداکثر اکسیژن مصرفی مردان چاق است.

روش کار: تعداد ۲۰ آزمودنی در دو گروه تجربی (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) به روش نمونهگیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. برنامه تمرین هوازی شامل ۸ هفته تمرینات هوازی بود که در هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه به مدت ۴۵ دقیقه با شدتی معادل ۵۵ تا ۶۰ درصد حداکثر ضربان قلب ذخیرهای اجرا شد. پیش از شروع و در پایان دوره تمرین هوازی، سطوح لپتین سرم، شاخصهای آنتروپومتریک و حداکثر اکسیژن مصرفی ارزیابی شد. برای مقایسه میانگینهای درون گروهی و بین گروهی به ترتیب از روش آماری تی استیودنت همبسته و مستقل استفاده شد. نتایج در سطح معنیداری (۰۵/۰ > P) آزمایش شدند.

یافتهها: گروه هشت هفته برنامه تمرین هوازی منجر به افزایش معنیداری در حداکثر اکسیژن مصرفی (۰۱/۰ = P) شد. مقادیر سرمی لپتین (۰۰۷/۰ = P)، وزن بدن (۰۰۲/۰ = P)، نمایه توده بدن (۰۰۳/۰ = P)، درصد چربی بدن (۰۰۲/۰ = P) و نسبت دورکمر به باسن (۰۱۳/۰ = P) در مردان چاق غیرفعال گروه تجربی کاهش معنیداری یافت. میانگینهای بین گروهی در متغیرهای وزن، نمایه توده بدن، درصدچربی بدن، نسبت دورکمر به باسن و حداکثر اکسیژن مصرفی در بین دو گروه تفاوت معنیدار داشت (۰۵/۰ < P).

نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد یک دوره تمرین هوازی منتخب، تأثیر مطلوبی بر بهبود سطوح لپتین سرم و حداکثر اکسیژن مصرفی مردان چاق دارد.


کیوان حجازی،
دوره ۱۱، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۲ )
چکیده

اهداف: بررسی شاخص‌های آمادگی جسمانی- زیست حرکتی و ترکیب بدن در کارگران جهت جلوگیری از کاهش عملکرد از اهمیت بالایی برخوردار است. لذا این مطالعه با هدف بررسی این گونه شاخص‌های آمادگی جسمانی - زیست حرکتی مرتبط با تندرستی و ترکیب بدن در گروه‌های سنی مختلف کارکنان شرکت ایزوگام شرق انجام شد.
روش ‌‌‌کار: در این تحقیق توصیفی-تحلیلی، ۱۵۰ کارگر از ۱۵۰ مرکز فروش در شهرستان مشهد به روش نمونه گیری طبقه ای-تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه سنی: بین ۲۵ تا ۳۴ سال، بین ۳۵ تا ۴۴ سال و  بین ۴۵ تا ۵۴ سال قرار گرفتند. برای مقایسه میانگین‌های بین گروهی در گروه های سنی متفاوت از روش آماری تحلیل واریانس دوطرفه (ANCOVA) و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.
یافته‌ها: تفاوت معنی داری در شاخص های ترکیب بدن یعنی وزن بین گروه های سنی ۳۴-۲۵ سال با ۴۴-۳۵ سال (۰/۰۰۸=P) و ۴۴-۳۵ سال با ۵۴-۴۵ سال (۰/۰۰۱=P)، شاخص توده بدنی بین گروه های سنی ۳۴-۲۵ سال با ۵۴-۴۵ سال (۰/۰۰۱=P) و ۴۴-۳۵ سال با ۵۴-۴۵ سال (۰/۰۰۱=P)، درصد چربی بدن بین گروه سنی ۳۴-۲۵ سال با ۵۴-۴۵ سال (۰/۰۰۶=P)، حداکثر مصرف اکسیژن بین گروه سنی ۲۵-۳۴ سال با ۳۵-۴۴ سال (۰/۰۰۱=P)، ۲۵-۳۴ سال با ۴۵-۵۴ سال (۰/۰۰۱=P)، و ۳۵-۴۴ سال با ۴۵-۵۴ سال (۰/۰۰۱=P)، مشاهده شد. علاوه بر این، تفاوت معنی‌داری در تمام شاخص‌های آمادگی جسمانی و مرتبط با سلامت، چابکی، قدرت انفجاری، انعطاف‌پذیری، استقامت عضلات شکم و استقامت عضلات کمربند شانه، بین گروه‌های سنی ۲۵-۳۴ سال با ۳۵-۴۴ سال (۰/۰۰۱=P)، ۲۵-۳۴ سال با ۴۵-۵۴ سال (۰/۰۰۱=P)، و ۳۵-۴۴ سال با ۴۵-۵۴ سال (۰/۰۰۱=P)، مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که سطح آمادگی جسمانی کارکنان با افزایش سن کاهش می یابد. بنابراین پیشنهاد می شود مدیران ارشد سازمان ها زمینه و انگیزه لازم را برای انجام فعالیت بدنی منظم برای کارکنان فراهم آورند.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله ارگونومی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Ergonomics

Designed & Developed by : Yektaweb