پیام خود را بنویسید

جستجو در مقالات منتشر شده


۶ نتیجه برای فتحی

سید ابوالفضل ذاکریان، مرضیه عباسی‌نیا، فاروق محمدیان، اسعد فتحی، عبدالرسول رحمانی، ایمان احمدنژاد، مهدی اصغری،
دوره ۱، شماره ۱ - ( فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران ۱۳۹۲ )
چکیده

مقدمه: در حالی که تلاش های زیادی برای تعیین کیفیت زندگی پرسنل های بیمارستانی انجام شده است؛ اما مطالعات محدودی در جهت شناسایی فاکتورهای تاثیرگذار بر کیفیت زندگی این کارکنان صورت گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی و تاثیر بارکاری و ارتباط آن با کیفیت زندگی پرسنل بیمارستان می باشد.

مواد و روش­ها: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی ۲۰۰ نفر از پرسنل دو بیمارستان بزرگ دانشگاه علوم پزشکی تهران(بیمارستان های امام خمینی و شریعتی) به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات ۳ پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه کیفیت زندگی(۳۶-SF) و پرسشنامه بار کاری NASA-TLX بودند .برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از SPSS نسخه ۱۸ و از آمار توصیفی و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن استفاده شد.

یافته­ ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میانگین نمره کل کیفیت زندگی و نمره کل بار کاری افراد به ترتیب ۱۸±۵۰ و ۹/۱۳±۷/۶۹ می باشد. نتایج مطالعه نشان داد که در تمام ابعاد کیفیت زندگی و همچنین میانگین نمرات پرستاران با دو گروه دیگر اختلاف معناداری داشته و از دو گروه دیگر (پرسنل آزمایشگاه و کارکنان اتاق عمل) کمتر بوده است(P<۰,۰۱). همچنین بار کاری نیز در پرستاران نسبت به دو گروه دیگر بالاتر می باشد. نتایج مطالعه نشان می دهد که رابطه معنی دار و معکوس میان بار کاری و کیفیت زندگی وجود دارد(P=۰,۰۰۴,r= -.۳۰۶).

نتیجه­ گیری: نتایج مطالعه حاضر به نقش و تاثیر مدیریت و سرپرستان جهت انجام مداخلات مؤثر در جهت بهبود کیفیت زندگی و بار کاری تاکید می کند. بنابراین انجام مطالعات بیشتر در آینده در جهت شناسایی دیگر فاکتورهای تاثیر گذار بر کیفیت زندگی و بار کاری پیشنهاد می گردد.

Normal ۰ false false false EN-US X-NONE FA
کاملیا فتحی، فاطمه قربانی، رشید حیدری مقدم، حسین مجتهدی،
دوره ۲، شماره ۲ - ( فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران ۱۳۹۳ )
چکیده

مقدمه: هدف از انجام این مطالعه تاثیر ۶ هفته تمرین هوازی ایروبیک استپ بر آمادگی قلبی عروقی، ترکیب بدنی، انعطاف پذیری، توان بی هوازی پا و کیفیت زندگی دانشجویان دختر دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی ۹۱-۱۳۹۰ بود. روش شناسی: روش تحقیق از نوع نیمه تجربی بود و تعداد ۳۱ نفر از دانشجویان دختر ۲۴ تا ۳۰سال دانشگاه اصفهان به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه آزمودنی شامل ۱۶ دانشجوی دختر( میانگین سن۲±۲۷ ، وزن۲۷/۶±۳۴/۵۸، قد۴±۶۱/۱) و گروه کنترل شامل ۱۵ دانشجوی دختر( با میانگین سن۱±۲۵ ، وزن ۳۲/۷±۷/۵۴ ، قد۶ ±۶۱/۱)بودند. اندازه گیر های پیش آزمون و پس آزمون شامل استقامت قلبی عروقی، انعطاف پذیری، توان بی هوازی پا، درصد چربی بدن و کیفیت زندگی از طریق پرسشنامه(WHOQOL) بود. از آزمون آنالیز کوواریانس برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: بر اساس یافته های تحقیق افزایش معنی داری در استقامت قلبی عروقی(p=۰,۰۰۱) و کاهش معنی داری در ترکیب بدنی(p=۰.۰۴۶) مشاهده شد ولی توان بی هوازی پا(p=۰.۱۸۰) و انعطاف پذیری(p= ۰.۱۰۹) افزایش معنی داری را نشان نداد. در نمره کل شاخص های کیفیت زندگی(p=۰.۰۰) افزایش معنی داری مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: نتیجه پژوهش حاضر نشان داد که شش هفته تمرین هوازی ایروبیک استپ موجب بهبود کیفیت زندگی و ترکیب بدنی و استقامت قلبی عروقی می شود
غلامعباس شیرالی، افشین دیبه خسروی، طاهر حسین زاده، اسعد فتحی، مسعود حمه رضایی، مصطفی حمزئیان زیارانی،
دوره ۲، شماره ۳ - ( فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران ۱۳۹۳ )
چکیده

مقدمه: در بسیاری از محیط‌های شغلی حساس و پیچیده، خطاهای انسانی از اهمیت بالایی برخوردار هستند. حوادث زیادی همه‌ساله در نقاط مختلف جهان شواهدی برای تائید خطای ناشی از عملکرد پردازش اطلاعات اپراتورها می‌باشد. هدف اصلی این مطالعه بررسی تقاضای نیروی انسانی اپراتورها براساس مدل پردازش اطلاعات انسانی و بارکاری، و تدوین یک مدل رگرسیونی برای آن بوده است.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک پژوهش موردی می‌باشد. اطلاعات به‌صورت مصاحبه با کارکنان، مشاهده فرایند عملیات و ارائه پرسشنامه‌ای: بخش نخست مربوط به مدل پردازش اطلاعات انسانی و بخش دوم مربوط به بارکاری ذهنی NASA – TLX و یک قسمت ضمیمه نظرسنجی تقاضای نیروی انسانی جمع‌آوری شد و با استفاده از آزمون‌های آماری۱۶- SPSS تجزیه‌وتحلیل وظایف صورت گرفت.

یافته‌ها: بین بارکاری با مراحل مدل پردازش اطلاعات انسانی ازجمله ادراک (۶۵/۰r=، ۰۱/۰ P<)، پاسخ گفتاری (۴۵/۰  r=،۰۱/۰ P<) و پاسخ دستی (۱۵/۰r=  ،۰۵/۰ P<) همبستگی دیده شد. از عوامل مؤثر بر بارکاری، پاسخ گفتاری (۲۳۲/۰ =β ،۰۳۳/۰ P=) و ادراک (۵۷۶/۰= β ،۰۰۱/۰ P=) بود و از مهم‌ترین عوامل در پیش‌بینی تقاضای نیروی انسانی، ادراک (۵۱۴/۲ = β ،۰۰۸/۰ P= )، بارکاری (۵۷/۱  β =،۰۱۸/۰ P=) و پاسخ گفتاری ( ۴۲۸/۲, P=۰۱۰/۰  β=) بدست آمد.

بحث و نتیجه‌گیری: افزایش تمرکز و توجه و مهارت‌های ادراکی از طریق اقدامات روانی شامل کاهش بارکاری و استرس، و برگزاری دوره‌های آموزشی تخصصی جزء ضروریات کار قلمداد می‌شود.


مهرداد فتحی، مهتاب معظمی، آذر اسفهبدی، غلام رسول محمدرحیمی،
دوره ۳، شماره ۴ - ( فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران ۱۳۹۴ )
چکیده

مقدمه: فعالیت ورزشی به‌عنوان یک مداخله بالقوه برای بهبود ترکیب بدن زنان مبتلا به سرطان پستان شناخته شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر برخی شاخص­های پیکر سنجی و آمادگی قلبی ـ تنفسی زنان میان‌سال مبتلا به سرطان پستان بود.

مواد و روش­ها: تعداد ۱۵ زن مبتلا به سرطان پستان با دامنه سنی ۴۰ تا ۶۰ سال به‌صورت نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به‌عنوان گروه تجربی در نظر گرفته شدند. برنامه تمرین هوازی به مدت هشت هفته با تواتر سه جلسه در هفته به مدت ۴۰ تا ۶۰ دقیقه و با شدت ۳۰ تا ۶۰ درصد ضربان قلب ذخیره انجام شد. وزن، نمایه توده بدن، دور کمر، دور باسن، نسبت دور کمر به باسن، نسبت دور کمر به قد ایستاده، درصد چربی بدن و حداکثر اکسیژن مصرفی قبل و بعد از هشت هفته اندازه­گیری شد. داده­ها با استفاده از تی همبسته در سطح معنی­داری ۰۵/۰>P آزمایش شدند.

یافته­ها: وزن (۰۰۱/۰=P)، نمایه توده بدن (۰۰۱/۰=P)، دور کمر (۰۰۶/۰=P)، دور باسن (۰۰۱/۰=P)، نسبت دور کمر به قد ایستاده (۰۰۶/۰=P) و درصد چربی بدن (۰۰۱/۰=P) بعد از هشت هفته به‌طور معنی­داری کاهش یافت؛ اما تغییرات نسبت دور کمر به باسن معنی­دار نبود (۲۳۵/۰=P). میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی نیز بعد از هشت هفته به‌طور معنی­داری افزایش یافت (۰۰۸/۰=P).

نتیجه­گیری: نتایج نشان داد هشت هفته تمرین هوازی بر برخی شاخص­های پیکر سنجی و آمادگی قلبی ـ تنفسی تأثیر معنی­داری دارد و منجر به بهبود آن‌ها می­شود.


محسن عارف نژاد، فریبرز فتحی چگنی، مصطفی امیدنژاد،
دوره ۹، شماره ۲ - ( فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران ۱۴۰۰ )
چکیده

زمینه و هدف: شغل پرستاری اساساً دارای ماهیتی استرس‌زا می‌باشد. در این بین، شیوع ویروس همه‌گیر کرونا و انتشار سریع آن در سطح کشور باعث هجوم بیش از حد نرمال بیماران ناشی از این ویروس به بیمارستان‌ها و افزایش استرس کاری پرستاران شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر استرس ابتلا به کرونا بر فرسودگی شغلی پرستاران با نقش تعدیل‌گر سرمایه روان‌شناختی در بیمارستان شهدای عشایر خرم آباد بود.
روش کار: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از حیث جمع آوری داده‌ها از نوع تحقیقات توصیفی از شاخه مطالعات میدانی به شمار می‌آید که روش انجام آن به صورت پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش تعداد ۲۳۰ نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان شهدای عشایر خرم آباد بود که بر اساس جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه‌ای به تعداد ۱۴۰ نفر به روش تصادفی طبقه‌ای از میان آن‌ها انتخاب گردید. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه‌ای که شامل سه بخش استرس ابتلا به کرونا، فرسودگی شغلی و سرمایه روان‌شناختی بود، استفاده ‌شده است. پایایی پرسشنامه‌، با استفاده از روش آلفای کرونباخ و روایی آن با استفاده از روایی همگرا به تأیید رسید. برای تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها از مدل‌سازی معادلات ساختاری و نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۲ و PLS استفاده ‌شده است.
یافته‌ها: نتایج نشان‌دهنده این است که در سطح اطمینان ۹۵ درصد استرس ابتلا به کرونا اثر مثبت و معنی‌داری بر فرسودگی شغلی پرستاران دارد (۰/۶۸۱ =β ,P value<۰/۰۵) و سرمایه روان‌شناختی در رابطه استرس ابتلا به کرونا و فرسودگی شغلی پرستاران نقش تعدیل‌گر دارد (۰/۱۶۷- =β ,P value<۰/۰۵).
نتیجه گیری: با توجه به یافته‌ها می‌توان گفت که استرس ابتلا به کرونا نقش بارزی در افزایش فرسودگی شغلی پرستاران دارد و در این میان پرستاران با سرمایه روان‌شناختی قوی تر دچار فرسودگی شغلی کمتری نسبت به پرستاران با سرمایه روان‌شناختی ضعیف‌تر می‌شوند، لذا نیاز است تا با تقویت سرمایه روان‌شناختی در پرستاران، که یک مؤلفه آموزش‌پذیر می‌باشد و همچنین مجهز کردن پرستاران به بهترین تجهیزات، استرس ابتلا به کرونا را در آن‌ها کاهش داد.

سید نجم الدین موسوی، فریبرز فتحی چگنی،
دوره ۹، شماره ۴ - ( فصل‌نامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران ۱۴۰۰ )
چکیده

زمینه و هدف: گسترش روزافزون ویروس کووید- ۱۹ به عنوان یک بیماری فراگیر و مراجعه‌ی بیش از حد بیماران، ناشی از این ویروس به بیمارستان‌‌ها منجر به پیامدهای منفی روانی در پرستاران به عنوان کسانی که در خط مقدم مبارزه با این ویروس هستند، شده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ترس از کووید- ۱۹ بر بهزیستی روان‌شناختی پرستاران با نقش تعدیل‌گر تاب‌آوری در بیمارستان شهدای عشایر خرم‌‌آباد بود.
روش‌کار: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از حیث جمع‌‌آوری داده‌ها از نوع تحقیقات توصیفی از شاخه‌ی مطالعات میدانی به شمار می‌‌آید که روش انجام آن به صورت پیمایشی بود. جامعه‌ی آماری پژوهش تعداد ۲۳۰ نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان شهدای عشایر خرم‌‌آباد بود که بر اساس جدول Krejcie & Morgan،‌ حجم نمونه‌ای به تعداد ۱۴۰ نفر به روش تصادفی طبقه‌ای از میان آن‌ها انتخاب گردید. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسش‌نامه‌‌ای که شامل سه بخش ترس از کووید- ۱۹، بهزیستی روا‌ن‌شناختی و تاب‌آوری بود، استفاده ‌شده است. پایایی پرسش‌نامه‌ با استفاده از روش آلفای کرونباخ و روایی آن با استفاده از روایی همگرا به تأیید رسید. برای تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها از مدل‌سازی معادلات ساختاری PLS استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان‌دهنده‌ی این است که در سطح اطمینان ۹۵ درصد، ترس از کووید- ۱۹، اثر منفی و معنی‌‌داری بر بهزیستی روان‌شناختی پرستاران داشته است (۰/۵۰۹- = β، ۰/۰۵ p value <) و تاب‌آوری در رابطه‌ی ترس از کووید- ۱۹ و بهزیستی روان‌شناختی پرستاران، نقش تعدیل‌گر دارد (۰/۲۲۵- = β، ۰/۰۵ p value <).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌‌ها می‌‌توان گفت که ترس از کووید- ۱۹، نقش بارزی در کاهش بهزیستی روان‌شناختی پرستاران داشت و در این میان پرستاران با تاب‌آوری بالاتر، کاهش بهزیستی روان‌شناختی کمتری نسبت به پرستاران با تاب‌‌آوری پایین‌‌تر داشتند.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله ارگونومی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Ergonomics

Designed & Developed by : Yektaweb