زمینه و هدف: استفاده از سرگرمیهای الکترونیکی به شکلهای گوناگون باعث اشغال بخش عمدهای از اوقات فراغت گروههای سنی مختلف بهویژه کودکان و نوجوانان شده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین پوسچر تنۀ فوقانی با میزان فعالیت جسمانی، ابعاد روانی و استفاده از سرگرمیهای الکترونیکی بود.
روش کار: در این تحقیق مقطعی، ۱۶۰ نفر از دانشآموزان دختر ۱۲-۷ سالۀ ساکن منطقۀ ۱۷ تهران انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل فرم کوتاه پرسشنامۀ میزان فعالیت جسمانی، (IPAQ)، پرسشنامۀ اطلاعات فردی مشتمل بر سؤالاتی دربارۀ تعداد ساعات استفاده از سرگرمیهای الکترونیکی، پرسشنامۀ اضطراب (RCMAS) و پرسشنامۀ افسردگی کودکان ماریا کواس (CDI) بود. برای اندازهگیری زاویۀ سربهجلو و شانهگرد از روش فوتوگرامتریک و برای اندازهگیری زاویۀ کایفوز از خطکش منعطف استفاده شد. برای تجزیهوتحلیل اطلاعات جمعآوریشده، از آزمون رگرسیون خطی و در سطح اطمینان ۹۵% استفاده شد ( ۰/۰۵ > P).
یافتهها: بین افسردگی و اضطراب دانشآموزان با زاویۀ سربهجلو و بین افسردگی و سرگرمیهای الکترونیکی با زاویۀ کایفوز ارتباط معناداری وجود دارد ( ۰/۰۵>P). اما ارتباط معنیداری بین زاویۀ شانهگرد و ابعاد روانی و فعالیت جسمانی مشاهده نشد.
نتیجهگیری: ارتباط نزدیکی بین عوامل روانشناختی و پوسچر تنۀ فوقانی در دانشآموزان دختر مقطع ابتدایی شهر تهران مشاهده شد و این موضوع بهتر است در طراحی برنامههای پیشگیری و درمان مدنظر قرار گیرد.