دوره 6، شماره 2 - ( فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران 1397 )
جلد 6 شماره 2 صفحات 23-16 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فخرالدین قاسمی1 
، مصطفی میرزایی2 ، محسن مهدی نیا* 3، ابراهیم درویشی4 ، رضا شهیدی4
، مصطفی میرزایی2 ، محسن مهدی نیا* 3، ابراهیم درویشی4 ، رضا شهیدی4
1- مرکز تحقیقات ایمنی و بهداشت شغلی، گروه ارگونومی، دانشکدۀ بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- مرکز تحقیقات ایمنی و بهداشت شغلی، گروه سلامت ایمنی و محیط‌زیست، دانشکدۀ بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- مرکز تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، mohsen.mahdinia@yahoo.com
4- مرکز تحقیقات ایمنی و بهداشت شغلی، گروه بهداشت حرفه‌ای، دانشکدۀ بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- مرکز تحقیقات ایمنی و بهداشت شغلی، گروه سلامت ایمنی و محیط‌زیست، دانشکدۀ بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- مرکز تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، mohsen.mahdinia@yahoo.com
4- مرکز تحقیقات ایمنی و بهداشت شغلی، گروه بهداشت حرفه‌ای، دانشکدۀ بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
چکیده: (11484 مشاهده)
زمینه و هدف: فاکتورهای سازمانی، اجتماعی و فردی بسیاری می‌توانند عملکرد انسان را تحت‌تأثیر قرار دهند. تعهد فردی به ایمنی یکی از فاکتورهایی است که در مطالعات قبلی کمتر به آن توجه شده است. هدف مطالعۀ حاضر بررسی نقش تعهد ایمنی در شکل‌دهی عملکرد ایمنی افراد است.
روش کار: مطالعۀ مقطعی حاضر بین 302 شاغل در چندین شرکت تولیدی کوچک واقع در استان‌های مرکزی ایران انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از یک پرسش‌نامۀ محقق‌ساخته جمع‌آوری شد. برای تعیین نقش تعهد فردی به ایمنی چندین فرضیه مطرح شد. براساس این فرضیات، تعهد فردی بین فاکتورهای سازمانی و عملکرد ایمنی، نقش میانجی دارد. به‌منظور آزمون این فرضیات از رویکرد مدل‌سازی معادلات ساختاری استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد تعهد فردی به ایمنی، اثر مستقیمی بر ابعاد مختلف عملکرد ایمنی دارد. تعهد مدیریت به ایمنی مهم‌ترین فاکتور سازمانی اثرگذار بر تعهد فردی به ایمنی است (0/01>P و ضریب مسیر برابر با 0/257). محیط حمایتی دیگر فاکتور مهم در این زمینه است (0/01>P و ضریب مسیر برابر با 0/175). در مقابل، آموزش‌های ایمنی اثر چندانی بر تعهد فردی ندارند (238/0=P) که نشان‌دهندۀ ناکارآمدی و طراحی نامناسب آنها است.
نتیجه‌گیری: با ارتقای سطح متغیرهای سازمانی و اجتماعی، از جمله تعهد مدیریت به ایمنی و محیط حمایتی، می‌توان تعهد فردی به ایمنی را افزایش داد و از این طریق، عملکرد ایمنی افراد را بهبود بخشید.
روش کار: مطالعۀ مقطعی حاضر بین 302 شاغل در چندین شرکت تولیدی کوچک واقع در استان‌های مرکزی ایران انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از یک پرسش‌نامۀ محقق‌ساخته جمع‌آوری شد. برای تعیین نقش تعهد فردی به ایمنی چندین فرضیه مطرح شد. براساس این فرضیات، تعهد فردی بین فاکتورهای سازمانی و عملکرد ایمنی، نقش میانجی دارد. به‌منظور آزمون این فرضیات از رویکرد مدل‌سازی معادلات ساختاری استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد تعهد فردی به ایمنی، اثر مستقیمی بر ابعاد مختلف عملکرد ایمنی دارد. تعهد مدیریت به ایمنی مهم‌ترین فاکتور سازمانی اثرگذار بر تعهد فردی به ایمنی است (0/01>P و ضریب مسیر برابر با 0/257). محیط حمایتی دیگر فاکتور مهم در این زمینه است (0/01>P و ضریب مسیر برابر با 0/175). در مقابل، آموزش‌های ایمنی اثر چندانی بر تعهد فردی ندارند (238/0=P) که نشان‌دهندۀ ناکارآمدی و طراحی نامناسب آنها است.
نتیجه‌گیری: با ارتقای سطح متغیرهای سازمانی و اجتماعی، از جمله تعهد مدیریت به ایمنی و محیط حمایتی، می‌توان تعهد فردی به ایمنی را افزایش داد و از این طریق، عملکرد ایمنی افراد را بهبود بخشید.
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1397/3/30 | پذیرش: 1397/6/23 | انتشار الکترونیک: 1397/6/23
دریافت: 1397/3/30 | پذیرش: 1397/6/23 | انتشار الکترونیک: 1397/6/23
فهرست منابع
1. Ghasemi F, Mohammadfam I, Soltanian AR, Mahmoudi S, Zarei E. Surprising incentive: An instrument for promoting safety performance of construction employees. Saf Health Work. 2015;6(3):227–32. [DOI:10.1016/j.shaw.2015.02.006] [PMID] [PMCID]
2. Hopkins A. Making Safety Work-Getting management commitment to occupational health and safety. Allen & Unwin; 1995.
3. Silva s, Luisa Lima M, Baptista C. OSCI : an organisational and safety climate inventory. Saf Sci. 2004;42(3):205–20. [DOI:10.1016/S0925-7535(03)00043-2]
4. Cooke DL, Rohleder TR. Learning from incidents: from normal accidents to high reliability. Syst Dynam Rev. 2006;22(3):213-39. [DOI:10.1002/sdr.338.]
5. Xian-gong L, Xue-feng S, Xian-fei M. Fatal gas accident prevention in coal mine : a perspective from management feedback complexity. PROEPS [Internet]. 2009;1(1):1673–7. Available from: http://dx.doi.org/10.1016/j.proeps.2009.09.257 [DOI:10.1016/j.proeps.2009.09.257]
6. Seo D-C, Torabi MR, Blair EH, Ellis NT. A cross-validation of safety climate scale using confirmatory factor analytic approach. J Safety Res. 2004;35(4):427–45. [DOI:10.1016/j.jsr.2004.04.006] [PMID]
7. Nouri Parkestani H, Alimohammadi I, Arghami S, Ghohari S, Farshad A. Assessment of reliability and validity of a new safety culture questionnaire. Iran Occup Heal. 2010;7(1):18–25.
8. Mohammadfam I, Ghasemi F, Kalatpour O, Moghimbeigi A. Constructing a Bayesian network model for improving safety behavior of employees at workplaces. Appl Ergon. 2017;58. [DOI:10.1016/j.apergo.2016.05.006]
9. Mahdinia M, Arsang Jang S, Sadeghi A, Malakuoti J, Karimi A. Development and validation of a questionnaire for safety behavior assessment. Iran Occup Heal. 2016;13(2):92–102.
10. Schumacker RE, Lomax RG. A Beginner’s Guide to Strutural Equation Modeling. Routledge. 2016. 352 p.
11. Lehmann DR. An Alternative Procedure for Assessing Convergent and Discriminant Validity. Appl Psychol Meas. 1988;12(4):411–23. [DOI:10.1177/014662168801200409]
12. Hooper D, Coughlan J, Mullen M. Structural Equation Modelling : Guidelines for Determining Model Fit Structural equation modelling : guidelines for determining model fit. Electron J Bus Res Methods. 2008;6(1):53–60.
13. Campbell JP, Gasser MB, Oswald FL. The substantive nature of performance variability. In: Individual differences and behavior in organizations. Jossey-Bass Publishers; 1996.
14. Griffin MA, Neal A. Perceptions of safety at work: a framework for linking safety climate to safety performance, knowledge, and motivation. J Occup Health Psychol. 2000;5(3):347–58. [DOI:10.1037/1076-8998.5.3.347]
15. Ghasemi F, Kalatpour O, Moghimbeigi A, Mohammadfam I. Selecting strategies to reduce high-risk unsafe work behaviors using the safety behavior sampling technique and bayesian network analysis. J Res Health Sci. 2017;17(1).
16. Arezes PM, Miguel AS. Risk perception and safety behaviour: A study in an occupational environment. Saf Sci. 2008;46(6):900–7. [DOI:10.1016/j.ssci.2007.11.008]
17. Ghasemi F, Kalatpour O, Moghimbeigi A, Mohhamadfam I. A path analysis model for explaining unsafe behavior in workplaces: the effect of perceived work pressure. Int J Occup Saf Ergon. 2018;24(2):303–10. [DOI:10.1080/10803548.2017.1313494] [PMID]
18. Blair S. SPE 164994 Leading From Within : Awakening Personal Commitment to Safety. In: European HSE Conference and Exhibition Society of Petroleum Engineers. 2013. p. 16–8. [DOI:10.2118/164994-MS]
19. Zwetsloot GIJM, Aaltonen M, Wybo JL, Saari J, Kines P, Beeck R Op De. The case for research into the zero accident vision. Saf Sci [Internet]. 2013;58:41–8. Available from: http://dx.doi.org/10.1016/j.ssci.2013.01.026 [DOI:10.1016/j.ssci.2013.01.026]
20. Shin M, Lee H-S, Park M, Moon M, Han S. A system dynamics approach for modeling construction workers' safety attitudes and behaviors. Accid Anal Prev [Internet]. 2014;68(0):95–105. Available from: http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0001457513003734 [DOI:10.1016/j.aap.2013.09.019] [PMID]
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |