دوره 1، شماره 3 - ( فصلنامه تخصصی انجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایران 1392 )                   جلد 1 شماره 3 صفحات 35-27 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه علوم پزشکی شیراز
2- دانشگاه علوم پزشکی شیراز ، daneshmand@sums.ac.ir
3- دانشگاه علوم پزشکی قم
چکیده:   (36144 مشاهده)

مقدمه: از بیشترین ظرفیت هوازی (VO2-max) می‌توان به منظور سنجش وضعیت قلبی- تنفسی افراد و به‌دنبال آن ایجاد تناسب فیزیولوژیک بین کار و کارگر استفاده نمود. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی بین دو روش آستراند و ACSM در برآورد بیشترین ظرفیت هوازی و تعیین عوامل مؤثر بر آن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز، صورت پذیرفت.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 104 نفر (54 مرد و 50 زن) از دانشجویان به‌صورت داوطلبانه شرکت نمودند ( 18 تا 28 سال). افراد به‌وسیله آزمون پله (پروتکل آستراند وACSM) مورد ارزیابی قرارگرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه‌ای بود که از بخش‌های مجزا شامل ویژگی‌های دموگرافیک (سن، جنس و ... )، ویژگی‌های آنترپومتریک (قد، وزن وBMI ) و فیزیولوژیک (VO2-max) تشکیل شده بود.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که بیشترین ظرفیت هوازی براوردشده از طریق پروتکل آستراند و ACSM به‌ترتیب (0.825±) 3.21 ،(0.707±) 3.13 لیتر در دقیقه می‌باشد. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که همبستگی میان بیشترین ظرفیت هوازی براوردشده از طریق دو پروتکل آستراند و ACSM  بالاستr=0.958).) همچنین بین بیشترین ظرفیت هوازی براوردشده (پروتکل آستراند وACSM) با وزن، قد، BMI  و تعداد ساعات ورزش در هفته ارتباط معناداری وجود داشت.

نتیجه‌گیری: بین دو روش براورد بیشترین ظرفیت هوازی (پروتکل آستراند و ACSM) همبستگی بالایی وجود داشت. از متغیرهایی همچون وزن، قد، BMI و تعداد ساعات ورزش در هفته می‌توان به عنوان عوامل مؤثر نام‌برد

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA
واژه‌های کلیدی: VO2-max، پروتکل آستراند، پروتکل ACSM.
متن کامل [PDF 1160 kb]   (18731 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سایر موارد
دریافت: 1392/10/8 | پذیرش: 1392/12/21 | انتشار الکترونیک: 1392/12/22

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.